Autor "Księży wobec bezpieki" tym razem opowiada o swoim życiu. O kresowych, polsko-ormiańskich korzeniach, o powołaniu i pobycie w seminarium, o współpracy z opozycją antykomunistyczną i dwukrotnym pobiciu przez "nieznanych sprawców". Mówi o fascynacji światem osób niepełnosprawnych intelektualnie, wreszcie - o swoim zaangażowaniu w proces samooczyszczenia Kościoła. Ksiądz Tadeusz nazywa swoje życie "nielegalnym", bo stale coś w nim robił "nie tak", wykraczając poza ramy wyznaczone mu przez innych i angażując się w rozmaite działania bez formalnej zgody przełożonych. Wartka opowieść pogłębia obraz tego nietuzinkowego kapłana, który stał się w ostatnich latach bohaterem mediów i kojarzony bywa wyłącznie z tematem lustracji, chociaż w życiu starał się kierować ideałami Brata Alberta: ubóstwa, skromności i solidarności z najsłabszymi.