Jest to książka o przejawach muzyczności dzieła literackiego, wyrastająca z tradycji polskich badań teoretycznoliterackich nad związkami literatury z muzyką i jednocześnie z tradycji zachodnioeuropejskich studiów z zakresu tzw. komparatystyki interdyscyplinarnej. Z perspektywy teoretycznoliterackiej nakreślona zostaje problematyka różnorodnych aspektów „muzyczności” — zarówno w samej literaturze (cecha tekstu literackiego), jak i we współczesnych badaniach humanistycznych (dyskurs interdyscyplinarny). Autor, proponując szczegółowe interpretacje m.in. tekstów Stanisława Barańczaka, Paula Celana, Philippe’a Sollersa, rozróżnia trzy podstawowe możliwości istnienia kontekstów muzyki w dziele literackim. Tenże szczególny wariant literackich nawiązań intertekstualnych, pogranicznych form intertekstualności (czy intermedialności), sprowadza do trzech poziomów tekstowych. Po pierwsze, sfery brzmieniowej tekstu literackiego (kształtowanej świadomie w związku z muzyką), po drugie, tematyzowania muzyki (zwłaszcza prezentacji o charakterze deskryptywnym), po trzecie, muzycznej konstrukcyjności, tzn. konstrukcji utworu literackiego tworzonej na podstawie interpretacji schematu czy techniki muzycznej. Książka — zawierająca obszerną bibliografię przedmiotową — przeznaczona jest przede wszystkim dla badaczy literatury, w szczególności komparatystów oraz zwolenników badań pogranicza sztuk, może się okazać także interesująca i dla muzykologów.