Muzyka eksperymentalna jest naocznym świadectwem powstania powojennej anglo-amerykańskiej muzycznej tradycji związanej z muzyką i koncepcjami Johna Cage’a. Opublikowana w roku 1974, stała się klasycznym tekstem poświęconym radykalnej alternatywie wobec mainstreamowej muzycznej awangardy. Po przeszło trzydziestu latach możemy dostrzec, jak bardzo rewolucyjne koncepcje tego marginalizowanego niegdyś nurtu wpłynął na nasze myślenie i zmieniły muzyczny repertuar. Wielu kompozytor, którzy obecnie zdobywają masową publiczno takich jak Steve Reich czy Philip Glass ma korzenie w tradycji eksperymentalnej opisanej przez Michaela Nymana. Fenomen, który kiełkował wówczas na peryferiach muzycznego świata, staje się właśnie jego głównym nurtem. Niniejsza książka bada jego pierwotne źródła, a lektura po wielu latach uwiadamia mi, że są to źródła wciąż niewyczerpane. /Brian Eno/