W nowej powieści Claudio Margis nawiązuje do motywów znanych z jego eseistyki: pogranicza, eksodusu Włochów z Istrii, wplatając je w skomplikowaną strukturę narracyjną: monologu głównego bohatera, Salvatore Cipicco, ofiary obu dwudziestowiecznych totalitaryzmów, więźnia Dachau i Golego Otoku, wyspy-obozu, na którą Tito zesłał włoskich komunistów. Jego losy stają się również historią Jorgena Jorgensena, autentycznej postaci z początku XIX wieku, samozwańczego króla Islandii, zesłanego do Port Arthur, kolonii karnej na Tasmanii. Przemieszanie planów czasowych i przestrzennych, odniesienia do argonautów i Jazona - leitmotiv złotego runa, symbolu ideologicznych złudzeń, składają się na wielowarstwowy portret bohatera i dramatyczny obraz XX stulecia.