Publikację, którą składamy w ręce czytelnika, otwiera jedna z najważniejszych homilii św. Escrivy, którą wygłosił w miasteczku akademickim Uniwersytetu Nawarry. W jakiejś mierze jest to programowe spojrzenie na sposób chrześcijańskiego bycia w świecie, nawiązujące do najważniejszych tematów teologicznych poruszanych w ciągu życia przez św. Josemarię. Tytułowe wezwanie, aby „namiętnie kochać świat” pochodzi również z tego pampeluńskiego przemówienia, stając się zasadniczą osią rozważań stanowiących centralną część niniejszej książki. Aby właściwe ocenić wkład św. Josemaríi w refleksję nad specyfiką misji osób świeckich, warto – choć niestety w dużym zarysie - przedstawić wcześniej istniejące modele relacji chrześcijanina do świata i historii. Podejmuje się tego zadania César Izquierdo z Uniwersytetu Nawarry, który skupia swoją uwagę na chrześcijańskim spojrzeniu na czas i historię, tak różnym od modelu greckiego czy ewolucjonistycznego, które w centrum stawia Chrystusa i tajemnicę Wcielenia. […]. Wspomniane zaangażowanie w losy świata staje się dla chrześcijanina drogą świętości, w której istotną rolę – jak wskazuje Janusz Lekan z KUL – odgrywa ekonomia sakramentalna. Przekłada się ona na świadomość, na której bardzo zależało św. Josemaríi, współodpowiedzialności osób świeckich za Kościół, która opiera się na przyjętym sakramencie chrztu i bierzmowania.[…]