Książka jest nie tylko niezwykle ciekawą opowieścią o życiu pierwszych chrześcijan, ale także próbą odpowiedzi na pytanie, jakimi ludźmi byli uczniowie Jezusa. Autor rozpatruje ich charaktery, zachowania oraz próbuje dociec, dlaczego ich postacie, uwiecznione w ustnych przekazach i księgach, przybrały taki, a nie inny kształt. Dlaczego Piotr, pierwszy z apostołów, wybrany na opokę tworzącego się Kościoła, zapamiętany został jako ten, który trzy razy zaparł się swojego Mistrza? Czy jego słabości miały dla chrześcijan szczególne znaczenie? Podobne pytania można zadawać wobec niezdecydowanego Pawła i zapamiętanej jako nawrócona nierządnica Marii Magdaleny. Autor sięga nie tylko po biblijne przekazy. Stara się je porównać z apokryfami, odnalezionymi fragmentami rękopisów i dokumentów z pierwszych wieków chrześcijaństwa. Porusza tak ciekawe kwestie, jak teorie mające uzasadnić, że Jezus nigdy nie umarł na krzyżu czy różnice zdań dotyczące znaczenia przydomku apostoła Piotra – Skała. Przytacza opowieści, legendy i kontrowersyjne zapiski, które mogą tłumaczyć szczególne miejsce trzech tytułowych postaci w historii chrześcijaństwa. W ten sposób maluje bardziej ludzki obraz biblijnych świętych i samego Jezusa.