Zapiski o Nietzschem, sporządzone przez Franza Overbecka w ostatnich latach życia, to jedno z najciekawszych źródeł do bibliografii autora Wiedzy radosnej. Wyszły bowiem spod ręki nie tylko bliskiego przyjaciela, ale i uważnego obserwatora, który dziś zresztą sam odkrywany jest na nowo jako jeden z ciekawszych myślicieli epoki. Gdy w 1870 roku 33 – letni wówczas teolog Franz Overbeck przybywa do Bazylei jako wykładowca tamtejszego uniwersytetu, wynajmuje mieszkanie w kamienicy przy Sch?tzengraben 45, w której mieszka młodszy odeń o siedem lat profesor wydziału filologicznego Friedrich Nietzsche. To początek ich długotrwałej przyjaźni. Overbeck będzie, jak napisze później Stefan Zweig, "jedynym stałym punktem w chwiejnej egzystencji Nietzschego", "najwierniejszym z wiernych", "poczmistrzem", "bankierem", "lekarzem" i "wiecznym pocieszycielem". Fragmenty: Nietzsche (samotność) 1. Nietzsche w żadnym razie nie był tak s a m o t n y, jakim się sobie wydawał. W większym stopniu niż rzeczywiście był pustelnikiem, z afektacją odgrywał pustelnictwo czy też podobał się sobie w tej roli i pragnął zostać pustelnikiem. (...)