W swej powieści, uznawanej przez krytykę za najlepszą spośród napisanych przez niego w ostatnich latach, znakomity prozaik opisuje losy dwojga czeskich emigrantów, powracających do ojczyzny po dwudziestoletnim wygnaniu. Pisarz prowadzi równolegle wątki Ireny i Josefa - losy tych postaci skrzyżują się na ostatnich stronach książki. Stawia wciąż aktualne od czasów Iliady pytanie: czy powrót do domu wart jest bólu, na jaki naraża się powracający. Do opisu kondycji współczesnego człowieka służą wplecione w przeżycia Ireny i Josefa zagadnienia nostalgii, pamięci, miłości i straty - kluczowe dla całej postawy twórczej Kundery, który i tym razem wykazuje się niezrównaną maestrią języka.