Wznowiony po wielu latach „Oflag” należy do tzw. literatury obozowej. Autor nie jest tak znany jak Borowski czy Stawiński, ale jego książka warta jest pamięci. Choć zawiera fragmenty drastyczne, jest przepełniona humanizmem i liryzmem. Sadzewicz zawarł w niej relację z pobytu w niemieckim obozie dla oficerów Oflag nr II D Gross-Born na Pomorzu koszalińskim. Był tam redaktorem podziemnego tygodnika "Zadrucie" (1941-2), należał do redakcji innych obozowych czasopism podziemnych, tworzył w niewoli utwory literackie. „Oflag” nie jest suchym zapisem zdarzeń z życia jeńców. Książkowe postaci „Wujcia”, „Piernisia”, „Leszka”, choć występujące pod zmyślonymi nazwiskami, to osoby z krwi i kości, w których po wojnie rozpoznawało się wielu byłych więźniów.