W dobie gruntownych i dynamicznie przebiegających zmian politycznych,gospodarczych oraz społecznych, jakie nastąpiły na świecie po zakończeniu konfrontacji Wschód−Zachód, szczególnego znaczenia dla państw i organizacji międzynarodowych nabrały badania związane z zapewnieniem szeroko rozumianego bezpieczeństwa. Jak wykazują dotychczasowe doświadczenia, wcześniejsze myślenie o problemach bezpieczeństwa, obronności i wojskowości, zakładające ciągłość i ewolucyjny charakter przeobrażeń, nie przystaje do obecnych warunków bezpieczeństwa na świecie i nie zapewnia optymalnego, adekwatnego do zmieniających się form przemocy i walki zbrojnej, rozwoju sił zbrojnych. Przesłanki te stały się zasadniczym impulsem do podjęcia problemu operacji reagowania kryzysowego, postrzeganych jako narzędzie realizacji polityki bezpieczeństwa transatlantyckiego.