W (po)nowoczesnej kulturze konsumpcji społeczeństwo, a zwłaszcza ludzie młodzi, podlegają procesom subiektywizacji, sekularyzacji i pluralizmu, które na całym świecie, niezależnie od systemu politycznego, przenikają wszystkie dziedziny ludzkiego życia. Mówi się, że im bardziej nowoczesne społeczeństwo, tym łatwiej ulega ono tym procesom. Nasilenie się ich w społeczeństwie zależy jednak nie tylko od stopnia jego rozwoju, ale także od sposobu reagowania na te zjawiska instytucji odpowiedzialnych za wychowanie. Rezultaty oddziaływania wymienionych procesów na postawy i zachowania ludzi są wielorakie. Dostrzega się pod tym względem podstawowe przesunięcie socjalizacyjne i inkulturacyjne, tj. utratę wpływu wychowawczego przez rodzinę, szkołę i Kościół na rzecz kultury masowej (mass media, widowiska, reklama, moda) i wpływu niekontrolowanych grup rówieśniczych. Już od dawna wiadomo, że w poważnym stopniu procesom tym podlega także młode pokolenie Polaków. „Rusztowanie kategorialne" postmodernizmu, głównie w obszarze aksjologii, może stanowić zagrożenie dla kształtowania się tożsamości współczesnego człowieka, zwłaszcza młodzieży. W takiej sytuacji pożądana jest idea kształcenia i wychowania, która starałaby się godzić postulaty emancypacji i upodmiotowienia jednostek oraz grup społecznych, doświadczenie pluralizmu społecznego i kulturowego z koniecznością tworzenia podstaw życia wspólnotowego. Ideę tę zdaje się podtrzymywać koncepcja relacji między edukacją, religią i dialogiem jako podstawową kategorią teorii komunikacji.