Utwór wydany w 1839 roku, napisany w formie pamiętnika młodej dziewczyny ze szlacheckiego domu, która skrupulatnie notuje przypadki swojego życia. Paulina Krakowowa (1813–1882) była polską pisarką, publicystką i redaktorką, nauczycielką, działaczką społeczną i animatorką polskiego szkolnictwa. Założyła i prowadziła pensję dla dziewcząt. Na jej twórczość składały się powieści, dydaktyczno-wychowawcze powiastki dla dzieci oraz opowiadania. Jest również autorką opisu Warszawy połowy XIX wieku. Jej utwory, dobre stylowo i językowo, często obfitujące w motywy ze zwykłego, codziennego życia i elementy delikatnego humoru, mają obecnie walor jedynie historyczny. W kwestii emancypacji i praw kobiet poglądy autorki nie były zbyt daleko idące, za to jej działalność zawodowa i publiczna wcielała w życie postępowe hasła. W 1849 roku Krakowowa otworzyła pensję dla dziewcząt. Szkoła miała nowoczesny program nauczania oraz elitarną grupę wykładowców, wśród których byli Julian Bartoszewicz, Jerzy Aleksandrowicz i Kazimierz Ruszkiewicz. Pensja, którą prowadziła autorka, zapewniała wysoki poziom nauki i wychowania. Krakowowa uczyła w niej języka i literatury polskiej. Obecne wydanie książki zostało przygotowane przez firmę Inpingo w ramach akcji „Białe Kruki na E-booki”. Utwór poddano modernizacji pisowni i opracowaniu edytorskiemu, by uczynić jego tekst przyjaznym dla współczesnego czytelnika.