"Dziś, kiedy nam spętanym śród potrójnej matni, Narodowości naszej, wróg zagładza szczątki I niszcząc drogie po ojcach pamiątki, Radby wydrzeć i język ten skarb nasz ostatni; Byłby też czas się nawrócić, Wiekową śmieszność porzucić, I w imię Polski przysiadz na ślub uroczysty Miłować język ojczysty!"