"Bukowski ukazywał system komunistyczny bez złudzeń, w takim wymiarze, w jakim go doświadczał. Jednocześnie pozwalał odróżnić sowieckie od rosyjskiego, wskazywać na tych Rosjan, którzy zawsze byli naszymi sojusznikami w zmaganiach o wolność i suwerenność. Dla wielu był kłopotliwym świadkiem, niewygodnym, gdyż swym adwersarzom w sporach o komunizm mógł zawsze powiedzieć: ja tego doświadczyłem, przeszedłem tę próbę, nie muszę kierować się chciejstwem przy opisywaniu tamtych zjawisk. Wystarczy, że je przedstawię takimi, jakie one są. Bukowski uważał, że najważniejsze jest świadectwo. To przekonanie zawsze nim kierowało, zarówno w czasach breżniewowskich, w okresie pieriestrojki, którą bezlitośnie demaskował, jak i teraz, w tej dziwnej hybrydzie, jaką staje się putinowska Rosja. Świadectwem jest także jego pisarstwo - przenikliwe, pobudzające do myślenia, niepokojące". Z Przedmowy Andrzeja Grajewskiego