Wybitny historyk Otto Dov Kulka został jako dziecko wysłany najpierw do theresińskiego getta, a potem do Auschwitz. Jako jeden z ocalonych poświęcił całe życie na badanie nazizmu i Holokaustu. I chociaż czynił to z naukowym dystansem i obiektywizmem, zawsze wpływ na jego pracę miała osobista historia. Pejzaże metropolii śmierci to jedno z najwymowniejszych świadectw Zagłady – przejmujące wspomnienia z czasów dzieciństwa w Auschwitz. „Największa książka o Auschwitz od czasów Primo Leviego […]. Kulka osiągnął niemożliwe” Jury Nagrody im. Harolda Hyama Wingate’a przyznawanej przez „Jewish Quarterly” "Straszna poezja rozpaczliwych zapisków powierzonych przez skazańców czeskim wiatrom jest tylko jednym z wielu pięknych i wstrząsających momentów „Pejzaży metropolii śmierci”. To wielka książka, nieodzowna. Trzeba być za nią wdzięcznym, ponieważ fakt, że została opublikowana, jest w każdym sensie cudem […]. Dzieli nas teraz trzydzieści centymetrów, gdy wymieniamy uścisk ręki. Jego oczy są suche, a ja myślę o tych skrawkach papieru rzucanych z pociągu na wiatr i czuję wzbierające łzy." Bryan Appleyard, „Sunday Times Culture” "Powiada się, że świadectwo Prima Leviego jest świadectwem chemika – jasne, chłodne, precyzyjne i zdystansowane. Świadectwo Kulki jest świadectwem wytrawnego historyka – ironiczne, dociekliwe, zanurzone w przeszłości i łączące konkret z wymiarem kosmicznym. Pamięć jest tu służebnicą głębokiej świadomości historycznej, która ofiaruje nam poruszającą prozę." Thomas Laqueur, „Guardian” "To książka nie tyle o Auschwitz, ile o przezwyciężaniu wstrząsu ocalenia […]. Wśród fragmentarycznych, dygresyjnych wspomnień znajdziemy perełki straszliwej poezji konkretu […]. Tym, co sprawia, że dzieło Kulki nie ma odpowiednika w całej literaturze obozowej, jest autentyzm przywołanych przeżyć jedenastoletniego chłopca […]. Napisawszy tę książkę, Kulka wyświadczył nam – i całemu światu – wielką przysługę […] zapalając najczystszy promyk słońca w bezdennej ciemności." Simon Schama, „Financial Times” "Rozmyślania Kulki są dręcząco dotkliwe […]. W tych wspomnieniach śmierć jest wierną i bliską towarzyszką żywych. Niczym ciemne plamy krwi na śniegu podczas ewakuacji obozu […]. Mimo wszystko w samym Auschwitz zdarzały się chwile buntu, czarnego humoru i piękna […]. Ta książka jest grobowcem, poetycką i przerażającą opowieścią o Holokauście, w której Kulka nie tyle wraca do historycznego Auschwitz, ile medytuje nad swoim wewnętrznym Auschwitz. W tym prywatnym Auschwitz trwa wieczna groza." Arifa Akbar, „Independent” "Jedno z najwymowniejszych świadectw czasu odczłowieczenia. Snując przejmujące wspomnienia z lat dzieciństwa spędzonych w Auschwitz i przeplatając je refleksjami mającymi walor wielkiej poezji elegijnej, Dov Kulka niezrównanie wyraził grozę obozu śmierci, mękę rodziny i bliskich, a także niezatarte piętno Auschwitz odciśnięte w pamięci chłopca, który wyrósł na wybitnego historyka Holokaustu. Ogromnie ważna książka, którą trzeba przeczytać." Ian Kershaw, „The Daily Beast”