"Nieco na przekór temu, co do tej pory na ten temat napisano, powiem, że teatralność zawiera się przede wszystkim w unikatowych strukturach czasowych”. Opierając się na opisie zjawiska podwójnej teraźniejszości, Jerzy Limon próbuje na nowo zdefiniować teatr, a jednocześnie przeciwstawić go innym systemom artystycznym i nieartystycznym. A ponieważ to aktor jest odpowiedzialny za tworzenie teatralnego świata, on też - obok przeżycia związanego z odbiorem sztuki scenicznej - znajdzie się w centrum rozważań. Dodatkową trakcją książki jest z pewnością rozdział poświęcony prowokacji, erotyce i pornografii w kontekście działań "artystycznych" - takich jak samookaleczanie się, publiczna kopulacja czy ekshibicjonizm - które roszczą sobie pretensje do bycia teatrem...