Piekło obiecane opowiada o drodze do wolności młodej Żydówki uprowadzonej do domu publicznego w Argentynie. Dina, dziewczyna z polskiego sztetla przybywa do Argentyny jako żona sutenera. Pozbawiona dokumentów i uwięziona, przeżyje piekło, w którym pojawi się trzech różnych mężczyzn, potężny i sadystyczny sędzia, szalony pisarz, kronikarz rubryki policyjnej dziennika Crítica, i młody zeceranarchista, który ofiaruje jej szczerą miłość. Powieść Elsy Drucaroff, osadzona częściowo w realiach międzywojennej Polski i w Argentynie lat dwudziestych XX w., porusza problemy prostytucji Polek żydowskiego pochodzenia w Argentynie, sytuacji żydowskiej diaspory i relacji polsko-żydowskich. Najważniejszym problemem i głównym motywem powieści jest los podstępnie „werbowanych” w Polsce dziewcząt, które po przewiezieniu do Argentyny w charakterze oficjalnych żon, krewnych zaproszonych przez argentyńską rodzinę lub jako nielegalny „ładunek”, były zmuszane na miejscu do pracy w charakterze prostytutek. Powieść koncentruje się na trzech przypadkach, które dokładnie pokazują, na czym polegał proceder zwabiania do Argentyny młodych Żydówek znajdujących się w krytycznej sytuacji życiowej. Jednak tematyka książki to nie tylko charakterystyka żydowskiej diaspory – jej zarówno polskich, jak i argentyńskich przedstawicieli. W powieści pojawiają się też wątki polityczne: anarchiści cytujący Marksa, bolszewicy marzący o akcjach bezpośrednich [!], oryginalni przedstawiciele ówczesnej prasy. W tle przewijają się prawdziwe postaci z literackiego półświatka Buenos Aires.