„[…] budownictwo obronne Zakonu oglądane jest najczęściej przez pryzmat wielkich budowli murowanych. Na tym tle budowle drewniano-ziemne, jak ta prezentowana na stronach opracowania, nie znajdują w literaturze przedmiotu należnego im miejsca. Prezentowana przez D. Polińskiego budowla to jedna spośród nadal nielicznych przebadanych siedzib krzyżackich niższego rzędu. Autor formułuje wiele interesujących pytań związanych z analizą tej grupy obiektów […]. Podjął też trud poszukiwania podobnych założeń na terytoriach daleko wykraczających poza problematykę badań regionalnych. […] Zaletą opracowania jest pełna, co nieczęsto się zdarza, publikacja źródeł kultury materialnej. W ten sposób zyskujemy kapitalną podstawę do badań nad poziomem życia codziennego krzyżackiego urzędnika na prowincji, wyposażenia dworu […]. Interesująca jest też podjęta próba rekonstrukcji formy dworu oraz jego cech szczególnych, takich jak próby palowania fundamentów celem zachowania właściwej statyki konstrukcji. Te i wiele innych danych dostarcza trwałych podstaw do dalszych badań, a zarazem tworzy dogodną płaszczyznę do szerszych studiów porównawczych. […] Bogata literatura przedmiotu – jaką zamieszczono w bibliografii, analityczne aneksy – to dodatkowe atuty tego opracowania”. Z recenzji wydawniczej prof. dr. hab. Andrzeja Buko