Jan Paweł Woronicz, żyjący w latach 1757 – 1829, był poetą, kaznodzieją, arcybiskupem warszawskim i prymasem Polski. W jego twórczości dominuje problematyka patriotyczna, pojawiają się mesjanistyczne idee o posłannictwie dziejowym Słowiańszczyzny oraz wątki podejmowane później przez romantyków, takie jak kult dawności, swojskości i słowianofilstwa.