Polska literatura ostatniego stulecia fascynuje i zarazem poraża swoim bogactwem, rozmaitością, a także wewnętrznymi sprzecznościami. W nieniejszym zbiorze antynomia okazuje się zasadą porządkującą i zarazem sposobem ułatwiającym zrozumienie współczesnej literatury jako wyzwania rzuconego nowoczesności w jej wymiarze zarówno estetycznym, historycznym, jak i metafizycznym.