Czegóż to nie da się znaleźć w Szpargalii? Wiersz nastoletniego Cypriana Norwida sąsiaduje z opisem pierwszej machiny gadającej, prababki magnetofonu. Potwornej metamorfozie poezji Mickiewicza pt. Sonet do barszczu towarzyszą tajniki nosologii. Dowiemy się, jak zatamować krew kosteczką syreny, jaki jest przepis na dobrą żonę i co ma wspólnego życie ludzkie z interpunkcją. Wszystkie te kurioza Juliusz W. Gomulicki, wytrawny bibliofil, znawca Norwida, varsavianista wyszperał w drukach, rękopisach i czasopismach z XVIII-XX wieku. Tom inspirowany Tuwimowskim Grochem z kapustą skrzy się humorem najwyższej próby i urzeka tak już dziś odległymi realiami. Maria Danilewicz pisała o tej książce: "Podróże po Szpargalii doskonałością swą odbierają sen historykom literatury i są na pewno ulubioną zaświatową lekturą Tuwima".