Monografia poświęcona poezji Wisławy Szymborskiej składa się z dwóch części. Pierwszą z nich tworzy pięć szkiców konfrontujących dzieło Szymborskiej z tematem (auto)biografii, teoretycznym wymiarem tekstu poetyckiego i reguł jego tworzenia, z fenomenem liczby składającej nigdy niespełnioną obietnicę uporządkowania chaosu ludzkiego życia, z kwestią relacji, jaka łączy (?) człowieka i świat przyrody, wreszcie z naszym uwikłaniem w egzystencjalny paradygmat początku i końca. Drugą część pracy współtworzy pięć interpretacji porównawczych, w których wierszom Szymborskiej partnerują utwory wybitnych polskich poetów: Kochanowskiego, Mickiewicza, Herberta, Miłosza, Kamieńskiej. W zestawieniu tym teksty o bogatej tradycji interpretacyjnej odsłaniają kolejne warstwy sensów, a intertekstualny dialog, jaki prowadzą, staje się dowodem ich żywej obecności w przestrzeni współczesnej kultury. Praca adresowana do szerokiego kręgu odbiorców, dla których poezja Szymborskiej stanowi przedmiot zarówno naukowej, jak i/lub prywatnej refleksji. Książkę poleca O.pl Polski Portal Kultury