Wprowadzenie. „Herbert metafizyczny”. Zarys problematyki / 9 Z dziejów recepcji / 9 „Żeby szlachetne piękno / uroda istnienia / a może nawet dobro / miały we mnie dom” / 15 Rilke, Eliot, Herbert – „poeci końca” / 22 „Na niemożliwej granicy” / 28 Tajemnica i ład ukryty / 35 Zasada paradoksu. O metodzie / 40 Podziękowanie / 54 Rozdział 1. Pomiędzy końcem i apokalipsą. Kręgi tradycji / 57 „To jest właśnie koniec” / 57 Kato kyrie kato / 60 Spadkobierca poetów „spełnionej apokalipsy” / 62 Tradycja drugiej awangardy. Miłosz i Czechowicz / 72 „Katastrofizm pamięci”. Diagnoza współczesności / 77 W perspektywie egzystencjalnej: mit końca / 87 „Katastrofizm ocalający”. Rola sztuki / 105 Rozdział 2. „Oto żyję w różnych czasach”. Figury i tematy czasoprzestrzenne / 119 Wobec dyktatu czasu i przestrzeni (wstępna klasyfikacja) / 120 Oblicza historii / 132 Nieruchome przestrzenie / 163 „Życie moje / powinno zatoczyć koło” / 177 Rozdział 3. Między nihilizmem a wiarą / 209 „To nie jest ślepa ulica” / 209 Ocalony z potopu. Wybrane motywy biblijne / 215 „Wierność ziemi”. Związki z Nietzschem / 230 „Umarłe religie”. Echa myśli nietzscheańskiej / 254 Rozdział 4. Eliot, Rilke, Hölderlin. „Estetyka końca” / 273 Metafizyczny trójkąt / 273 Herbert – Eliot. Ku wyobraźni ascetycznej / 280 Herbert – Rilke. Nurt liryczno-elegijny / 337 Herbert – Hölderlin. Idea pojednania / 380 Zakończenie / 399 Nota bibliograficzna / 405 Wykaz skrótów literatury podmiotowej / 407 Bibliografia / 409 Summary / 429 Indeks osobowy / 433