Autor poddaje wielostronnej analizie funkcjonowanie przestrzeni publicznej Warszawy, czerpiąc metody badania przedmiotu z nauk historycznych, z historii sztuki, antropologii, socjologii, psychologii społecznej i urbanistyki. Próbuje skonfrontować współczesne teorie dotyczące przestrzeni publicznej z dziewiętnastowiecznymi realiami Królestwa Polskiego. W pracy ukazane jest postępujące zniewolenie i kontrola tej przestrzeni przez Rosjan, ale również mniej lub bardziej ostentacyjne próby walki z tą dominacją młodszych jej użytkowników.