Pucka to żywy obraz socjalistycznej Polski oglądany z perspektywy polskiej Żydówki, która w zakończeniu powieści z ciężkim sercem opuszcza kraj w 1969 roku. Proces dojrzewania pełnej dynamizmu i głodu życia tytułowej Pucki, jej wewnętrzne zmagania obserwujemy na tle trudnych relacji z matką wynikających z tragizmu wojennych losów, ale również z prozy życia wspólnego pokoju mieszkania dzielonego z inną rodziną. Dojrzewanie do miłości i przyjaźni, szczenięce poddanie się komunistycznej indoktrynacji, a potem wyzwalanie się z niej, dorastanie do samoakceptacji podwójnej tożsamości - oto wielowątkowość tej prozy! Przypieczętowana konfrontacją z falą antysemityzmu końca lat '60. Z tego tła wyłania się, jakby przy okazji, obraz stosunków polsko-żydowskich. Powieść oparta jest na motywach autobiograficznych. Wiele postaci to autentyczne, w niektórych przypadkach rozpoznawalne osoby i osobistości polskiego życia kulturalnego tamtych lat. Akcja toczy się w różnych miejscach Polski, ale przede wszystkim w Krakowie, wielkiej miłości bohaterki - i autorki.