Przedstawiamy Państwu kolejny, tym razem podwójny tom naszego „Rocz­nika", wyrażając nadzieję, iż podobnie jak tomy poprzednie spotka się z przy­chylnym przyjęciem, a teksty w nim zamieszczone posłużą pogłębieniu reflek­sji nad sprawami będącymi przedmiotem rozważań. Jednocześnie pragniemy zasygnalizować zmiany redakcyjne, które wprowadziliśmy, począwszy od obecnego tomu. W celu zapewnienia i silniejszego podkreślenia integrujące­go charakteru pisma, otwartego na przedstawicieli różnych neofilologii, po­szerzony został skład redakcji. Do członków redakcji będących przedstawi­cielami filologii germańskiej, którzy od początku redagowali pismo, dołączyli reprezentanci filologii angielskiej, romańskiej i słowiańskiej. Wprowadzono również zasadę uczestnictwa redaktorów dwóch różnych neofilologii w pra­cach nad poszczególnymi tomami. Ponadto powołana została siedmioosobo­wa Rada Naukowa, czuwająca nad poziomem merytorycznym pisma. W jej skład weszli wybitni przedstawiciele przekładoznawstwa z różnych ośrodków akademickich w kraju. Jednym ze statutowych zadań członków Rady Nauko­wej jest recenzowanie nadesłanych artykułów. W niniejszym tomie została zachowana struktura pisma z generalnym podziałem na dwie części. W części pierwszej, zatytułowanej Artykuły i roz­prawy, zamieszczono 23 teksty. Zarówno ich liczba, jak i objętość przekro­czyły w znacznym stopniu założenia redaktorów, co skłoniło nas do nadania niniejszemu tomowi podwójnego numeru. W ramach części pierwszej zde­cydowaną większość, bo aż 18 artykułów, zakwalifikowano do Teorii i prak­tyki przekładu, pięć zaś do Dydaktyki przekładu. Główne wątki rozważań au­torów tekstów z zakresu teorii i praktyki przekładu można przyporządkować takim obszarom tematycznym, jak nowoczesne narzędzia w pracy tłumacza i w badaniach nad przekładem, zagadnienia przekładu prawnego i prawni­czego, tłumaczenie tekstów użytkowych czy też problematyka badania jako­ści przekładu ustnego. Autorzy artykułów przyporządkowanych dydaktyce przekładu zajęli się m.in. nauczaniem przekładu na uniwersytetach, kształceniem tłumaczy przy­sięgłych, problematyką nauczania tłumaczenia pisemnego czy też ustnego w aspekcie kompetencji retorycznej.