Celem prezentowanej książki jest rozpoczęcie dialogu na temat relacji polskiego romantyzmu wobec nowoczesności. Co oczywiste, dialog taki musi nawiązywać do rozważań dotyczących innych literatur (i innych tradycji badawczych), a także pozostawać próbą, a więc czymś fragmentarycznym i w dużej mierze prowizorycznym. Autorzy poszczególnych prac pytają zarówno o to, w jaki sposób twórcy epoki oraz ona sama sytuują się wobec nowoczesności, jak i o widoczne w ich utworach zagadnienia: podmiotowości, mimesis, genologii, nabierające już w romantyzmie znamion nieoczywistości. Przedmiotem zainteresowania stała się również kwestia, jak można czytać romantyzm, korzystając z języka nowoczesnej teorii (nowoczesnych teorii).