...Od dawna znana i stosowana jest zasada, iż jednym z najlepszych sposobów opowiadania o przeszłości są losy jednego człowieka. (...) Autorka i jej bohater wiodą nas od problemu przedwojennej "żydo-komuny", poprzez zachodnią Syberię, przez dziesiątki miast i miasteczek przedwojennej Polski, paroletni pobyt w Izraelu, aż po koniec PRL. Wspomnienia oparte są na rodzinnej tradycji i własnej pamięci. (...)Autorka dopowiada warstwę ogólno-historyczną, uzupełniając tok relacji bohatera. Uderza w niej przede wszystkim skłonność do przewrotnych paradoksów, nasycenie tekstu anegdotami i autoironią, uciekanie od łopatologicznej martyrologii, ale niezapominanie przy tym, że patos też jest sposobem ekspresji. Widoczny jest on zresztą najczęściej w wielu wierszach Rozenfelda . Mają (one) sporą siłę perswazyjną, zarówno te, które mówią o żydowskim (polsko-żydowskim) losie, jak i odnoszą się do rzeczywistości PRL. z opinii prof. ANDRZEJA PACZKOWSKIEGO