Robert Józef Woźniak ujmuje objawienie z perspektywy teologii dogmatycznej, a więc wydobywa je z przestrzeni teologii fundamentalnej i właściwej dla niej teorii poznania. Stara się pokazać istotę objawienia jako wydarzenia przynoszącego prawdę o Bogu zasadniczo innym od stworzenia, a jednocześnie respektującym odrębność i autonomię świata. Taka perspektywa pozwala zobaczyć, że tylko dzięki objawieniu człowiek zyskuje wyjątkowość – swą inność, sobość. Autor podkreśla tym samym, że zwrot miłującego Boga ku człowiekowi „konstytuuje ludzkie bycie jako takie w całej jego pełni”.