Uniwersytet jest miejscem, w którym, kierując się dążeniem do poznania prawdy i słusznością przynależnych temu dążeniu postaw moralnych, ludzie wytwarzają idee i upowszechniają je. W twórczości filozoficznej oraz postawie Profesora Tadeusza Czeżowskiego my - jego bliżsi i dalsi uczniowie - dostrzegamy doskonałe uosobienie postawy człowieka uniwersytetu, który nauczał rzetelności i obiektywizmu w dochodzeniu do prawdy oraz głoszenia tego, co uważa się za naukową prawdę. Zgodnie z klasyczną tradycją akademicką Profesor uczył szacunku dla dorobku pokoleń, ale też śledził wyniki nowszych badań, był otwarty, życzliwy i cierpliwy dla młodych adeptów filozofii. Tadeusz Czeżowski świetnie orientował się w historii filozofii, logiki i nauki, czerpiąc z nich oparcie dla metodologicznych analiz. Przedmiot filozofii traktował niezwykle szeroko, wbrew rygorystycznym tendencjom w filozofii logicznej XX wieku, zajmując się metafizyką, psychologią, aksjologią, etyką normatywną. Czeżowski stosował aparat logiczny do rozmaitych dziedzin doświadczenia, o ile było ono intersubiektywnie sprawdzalne. Zakładał wewnętrzną racjonalność rzeczywistości danej w doświadczeniu i tym samym możliwość jej poznawczego uchwycenia przez logicznie myślącego człowieka.