Śmierć samobójcza – jakkolwiek dotyka każdego człowieka z osobna – ma określony wymiar społeczny, wyraźne społeczne podłoże i uwarunkowania. To punkt wyjścia socjologicznej teorii samobójstw, rozwijanej od końca XIX wieku, a zapoczątkowanej przez głośne dzieło Émile’a Durkheima, jednego z ojców założycieli dyscypliny. Maria Jarosz w trzecim, zmienionym wydaniu książki rozciąga swoją analizę na ostatnie sześćdziesięciolecie, zwracając uwagę na niepokojąco rosnące wskaźniki śmierci samobójczej w Polsce ostatnich lat. Jeżeli uznać samobójstwa za najczulsze wskaźniki integracji i kondycji społeczeństwa, to odpowiedź na pytanie: dlaczego teraz?, powinna stać się jednym z głównych tematów debaty publicznej. Prof. dr hab. Maria Jarosz – socjolog, pracuje w Instytucie Studiów Politycznych PAN, gdzie kieruje Zakładem Przemian Społecznych i Gospodarczych. Jest autorką i redaktorem 30 książek i około 300 studiów i artykułów naukowych opublikowanych w siedemnastu krajach Europy i świata. Jej ostatnie prace to: Polskie bieguny. Społeczeństwo w czasach kryzysu (red., 2013), Instytucje – konflikty i dysfunkcje (red., 2012), Polacy we wspólnej Europie: dysproporcje materialne i społeczne (red., 2011), Polacy równi i równiejsi (red., 2010), Naznaczeni i napiętnowani: o wykluczeniu politycznym (red., 2008).