Rozprawa dotyczy środowiska sędziów z okręgów apelacyjnych krakowskiego i katowickiego, należących do najmniejszych jednostek administracji sądowej w II Rzeczypospolitej – okręg z siedzibą w Krakowie obejmował obszar niespełna 30 tys. km2 w zachodniej Małopolsce (województwo krakowskie i część województwa lwowskiego), wielkość okręgu katowickiego wynosiła zaledwie 4230 km2. Autor – konstruując, w ogólnym zarysie, swoistą zbiorową biografię sędziów katowickich i krakowskich – posłużył się, obok metody komparatystycznej, także elementami analizy opisowej. Przedstawił całość materiału w ujęciu problemowym. Najpierw zatem ukazane zostały różnice prawniczej tradycji niemieckiej i austriackiej, ujawniające się już w samej strukturze sądownictwa na terenie zachodniej Galicji i dzielnicy pruskiej. Kolejne rozdziały pracy poświęcone są okolicznościom przejęcia wymiaru sprawiedliwości przez państwo polskie, etapom tworzenia apelacji krakowskiej i katowickiej, zawierają także dane statystyczne odnoszące się do obszaru, liczby ludności oraz wielkości środowiska sędziowskiego w obu badanych apelacjach. Następnie autor omówił materialne warunki pracy sędziów oraz zanalizował skład narodowościowy pracowników wymiaru sprawiedliwości w apelacjach krakowskiej i katowickiej. Ostatnie dwa rozdziały dotyczą zagadnień aktywności politycznej sędziów oraz ich zaangażowania w inne przejawy działalności społecznej.