Książka Bierdiajewa Sens twórczości natychmiast po swoim ukazaniu się wywołała ostre spory. Uznano ją nawet za „książkę wykrzyczaną”, mającą chwilami styl maniakalny, jedno słowo powtarza się na stronie nawet pięćdziesiąt razy, autor nie rozmyśla, ale wydaje dekrety. Pisze raczej impresje o twórczości, bez żadnej metodologii, jest mistykiem głoszącym zmodernizowane chrześcijaństwo. Właśnie w tych cechach odbija się sposób uprawiania filozofii przez Rosjan. Należy mówić raczej o myślicielu religijnym, a nie o filozofie. Rosyjski myśliciel zajmuje się filozofią, teologią, naukami ezoterycznymi i tworzy swoistą syntezę wszystkich tych nauk. Bardzo łatwo przechodzi od filozofii do teologii, od teologii do antropozofii. Jednocześnie ma bardzo silne poczucie obecności ciemności, otchłani, traktowanej jako osnowa bytu. Właśnie w owej otchłani, nicości, postrzega korzenie stworzenia i wolności. Walczy z ciemnością bytu, przeżywa jej obecność, ale to z ciemności rodzi się światłość.