Publikacja omawia polski model skargi konstytucyjnej, zaprezentowany na tle podobnych instytucji w wybranych państwach o stabilnej demokracji, tj. w Niemczech, Austrii i Hiszpanii oraz w tych, które od 1989 r. starają się stworzyć sprawny system ochronny konstytucyjnych praw i wolności, a więc na Węgrzech, w Rosji, Czechach, Słowacji. Zwarte w monografii rozważania koncentrują się na zagadnieniach: czym jest skarga konstytucyjna we współczesnym znaczeniu,w jakim stopniu ustanowienie skargi konstytucyjnej w państwach Europy Środkowej i Wschodniej przyczyniło się do ugruntowania reform,w jakim zakresie młode demokracje starały się korzystać z doświadczeń państw zachodnich, a w jakim starały się wypracować własną konstrukcję prawną skargi konstytucyjnej,dlaczego obecny kształt skargi konstytucyjnej w Polsce nie jest i nie powinien być ostateczny.