Jednym z najważniejszych elementów skutecznej terapii jest umiejętność komunikowania się z chorym. Odbywa się ono na różne sposoby. Przeważnie jednak obejmuje komunikację werbalną oraz komunikację niewerbalną zawierającą „kody mowy ciała” (mimikę, gestykulację, ton i brzmienie głosu). W procesie interakcji wyróżniamy trzy różne czynniki mające odmienną moc oddziaływania na odbiorcę („to, co mówimy” – 7%, „to, jak mówimy” – 38%, „mowa ciała” – 55%). Umiejętne wykorzystanie czynników decyduje o tym, czy daną interakcję określimy jako efektywną, to znaczy taką, w której pomiędzy jej uczestnikami istnieje kontakt intelektualny i emocjonalny, czy też nie.