Słownik dysydentów. Czołowe postacie ruchów opozycyjnych w krajach komunistycznych w latach 1956–1989 — to zestawienie 353 biogramów najwybitniejszych przedstawicieli opozycji demokratycznej z krajów Europy Środkowowschodniej. Biogramom towarzyszy bogaty materiał analityczny: omówienie podstawowych nurtów ruchu dysydenckiego w każdym z 24 państw reprezentowanych w Słowniku, kalendarium wydarzeń, noty poświęcone akcjom, manifestacjom, niezależnym wydawnictwom, periodykom, formom polityki represyjnej. Publikacja jest niecodziennym, sporządzonym od wewnątrz, zapisem historii nonkonformizmu. Powstała dzięki wysiłkowi niezależnych badaczy ze wszystkich europejskich krajów byłego bloku sowieckiego. Przez ponad dziesięć lat pracowało nad nią kilkaset osób: historyków, dziennikarzy, tłumaczy i redaktorów. Słownik składa się z dwóch obszernych woluminów (każdy liczy ponad 800 stron; tomy można kupować oddzielnie). Do tomu pierwszego weszły rozdziały: Albania, Bułgaria, Czechy, Słowacja, Bośnia i Hercegowina, Chorwacja, Macedonia, Serbia, Czarnogóra, Słowenia, Niemcy, Polska, Rumunia, Węgry. Wskazane rozdziały są poprzedzone dwoma wstępami, przybliżającymi projekt, w których zostały omówione m.in. zasady pracy redakcji, przyjęte kryteria doboru postaci, układ materiału, struktura artykułu biograficznego. Tom drugi zawiera teksty dotyczące krajów byłego ZSRR: Armenii, Azerbejdżanu, Białorusi, Estonii, Gruzji, Litwy, Łotwy, Mołdawii, Rosji i Ukrainy. Znalazł się tu również rozdział poświęcony Tatarom krymskim. Materiał dopełniają dwa indeksy: osobowy i rzeczowy.