W powieści "Sługa dzielnicy" sprowadzeni zostajemy do powojennych Katowic, żeby śledzić wstępny okres normującego się życia, koegzystencję rodzimych Ślązaków z przybyszami przy udziale np. popularnego pisarza ze Lwowa Aleksandra Baumgardtena. Narracja i plastyczny język zdają się podkreślać tak wyraźnie autentyczność postaci, spraw i konfliktów, że osiąga się przekonujący wizerunek czasów przełomu. Jarosław Lewicki w swojej podróży literackiej stosuje swoisty kolaż gatunkowy, w którym normy świata zmyślonego, fikcyjnego splatają się i ubarwiają tkankę zdarzeń realnych, potocznych. Magia nowej jakości życia zwykłych mieszkańców dzielnicy polega m.in. na tym, że opowieść potrafi dostrzec i pokazać nawet skryty urok budowania fundamentów naszego istnienia. Tu i dawniej, ale także gdzie indziej i teraz. Sztukę pisarską Lewickiego cechuje naturalne przesłanie akceptacji, uznania, zaufania do bohaterów głównych książki, którzy nie lękają się przeciwności losu, gotowi mierzyć się z niespodziankami, legendą pozorów codzienności. Józef Górdziałek