2 maja 2008 roku potężny tropikalny cyklon uderzył w wybrzeża Birmy, siejąc gigantyczne spustoszenia: zmiótł z powierzchni ziemi dziesiątki wiosek, pozbawił życia prawie sto czterdzieści tysięcy osób, a kolejne dwa miliony zostawił bez dachu nad głową. Reakcja sprawującej władzę junty wojskowej była niepojęta – nie tylko odrzucono międzynarodową pomoc humanitarną, ale także utrudniano lub uniemożliwiano działania obecnym w Birmie pracownikom organizacji pomocowych. Reżim złagodził swoje stanowisko dopiero po kilku tygodniach, kiedy dla wielu ofiar katastrofy było już za późno. Emmie Larkin, dziennikarce, która od lat pisze o Birmie, udało się dzięki wizie turystycznej wjechać do kraju już w kilka dni po katastrofie. Na miejscu zastała chaos. Setkom tysięcy ludzi brakowało pożywienia, wody pitnej i najprostszego schronienia. W swojej książce Larkin nie tylko ujawnia rozmiary klęski, które reżim nieudolnie usiłował zamaskować. Szkicuje też portret generałów, zarysowując szerokie tło kulturowe, historyczne i religijne tej wyjątkowo trwałej i okrutnej dyktatury. Spustoszenie to niezbity dowód rzetelności dziennikarskiej i zadośćuczynienie za krzywdy ofiar. W 2012 roku książka została nominowana do Nagrody Dziennikarskiej im. Helen Bernstein przyznawanej przez Nowojorską Bibliotekę Publiczną. "Ukryta pod pseudonimem Emma Larkin szukała najpierw w Birmie, dziś zwanej Mjanmą, śladów George’a Orwella. W „Spustoszeniu” nie bada już śladów przeszłości – idzie za teraźniejszością. Odkrywa brutalną prawdę o kataklizmie spowodowanym przejściem cyklonu Nargis. Mjanma szybko się zmienia, jednak nie dość szybko, by ukryć swą najświeższą, tragiczną historię. Dochodzenie do demokracji, ciągle jeszcze nieprzesądzone, będzie w tym kraju wyjątkowo trudne. Dlaczego? Książka Emmy Larkin wyjątkowo plastycznie, choć często boleśnie na to pytanie odpowiada". Prof. Bogdan Góralczyk, były ambasador w Birmie, autor tomu „Złota Ziemia roni łzy. Esej birmański” "Mimo trudności wynikających z oficjalnego statusu turystki i wbrew dążeniom rządu do ograniczenia wolności słowa i prasy, Larkin niestrudzenie odwiedza poszkodowane wioski i rekonstruuje wydarzenia, które nastąpiły po uderzeniu cyklonu Nargis, aby ostatecznie oskarżyć reżim o doprowadzenie ludu własnego kraju do rozpaczliwego położenia". „Publishers Weekly” "Relacja Emmy Larkin z katastrofy w 2008 roku jest bardzo obrazowa, a równocześnie niezwykle precyzyjna". Simon Scott Plummer, The Telegraph "To poruszające sprawozdanie z reakcji reżimu na tragiczne skutki cyklonu Nargis jest dla nas ostrzeżeniem, które nie traci na aktualności". The Economist