W jednej z nadmorskich miejscowości we Włoszech dochodzi do brutalnego morderstwa dziewięcioletniego chłopca. Jedynym podejrzanym o dokonanie zbrodni jest czarnoskóry imigrant z Senegalu. Jego obrony, wbrew wszelkim szansom na wygraną, podejmuje się mecenas Guido Guerrieri, przygnębiony po rozstaniu z żoną, znudzony własną profesją i rozczarowany wszechobecną korupcją, która nie ominęła również wymiaru sprawiedliwości. Udział w sprawie pozwoli mu odzyskać wiarę w zawód i zaangażować się w pracę z dawnym zapałem. Po zapoznaniu się z aktami sprawy Guerrieri stwierdza, że za oskarżeniem Senegalczyka kryje się coś więcej: ktoś najwyraźniej szukał kozła ofiarnego i znalazł go w przybyszu z Afryki, wykluczonym ze społeczności i pozbawionym praw obywatelskich. Celem mecenasa staje się udowodnienie, że podczas śledztwa z premedytacją nie przestrzegano procedur prawnych, a za oskarżeniem stoją rasistowskie uprzedzenia. Świadek mimo woli odwołuje się do najlepszych tradycji kryminału sądowego. Tradycyjne pytanie: „kto zabił?” zamienia się w: „kto tego na pewno nie zrobił i jak to udowodnić na sali sądowej?” Opisując bezduszne procedury, Carofiglio ukradkiem odsłania to, co skrywają sądowe kuluary. A ponieważ zna je z własnego prokuratorskiego doświadczenia, jego opowieść jest jak akt oskarżenia wymierzony w społeczeństwo zaplątane w sieć misternie utkanych kłamstw i obłudnych konwenansów.