Jest to powieść opisująca żywot Pawła z Tarsu – jednego z największych chrześcijańskich świętych, zwanego Apostołem Narodów. Prawdopodobnie Paweł z Tarsu jest autorem 13 listów wchodzących w skład Nowego Testamentu. Był wielkim zwolennikiem chrystianizacji pogan. Odbył trzy podróże misyjne: na Cypr i do Azji Mniejszej, do Macedonii oraz Grecji, a także do miasta Efez. Zginął śmiercią męczeńską w Rzymie w 64 r. n. e. skazany za czasów Nerona na śmierć przez ścięcie głowy (która przysługiwała mu jako obywatelowi rzymskiemu).