Znakomity pisarz powraca do PRL roku 1968. Na obraz czasów „spraw marcowych” składają się krótkie opowiadania, impresje i udramatyzowane scenki: poważne i liryczne, zabawne i poruszające. Kolejka do mięsnego komentuje z uznaniem ostatnie kazanie Kardynała. Motorniczy wyrzuca z tramwaju kobietę, głośno rozprawiającą o tym, że trzeba „mocniej lać studenciaków”. Inżynier denuncjuje dyrektora za żydowskie pochodzenie, by zająć jego miejsce... Nowakowski, przenikliwy obserwator codzienności, po mistrzowsku oddaje zarówno tragizm jak i absurd epoki.