Sześć punktów teozoficznych to jedno z najważniejszych dzieł niemieckiego mistyka Jakoba Böhmego, które wywarło olbrzymi wpływ na kształtowanie się nowożytnej filozofii niemieckiej. Poświęcone jest ono idei drzewa życia, nazywanego także „drzewem trzech principiów”. Za pomocą tejże idei Böhme rozwija swoją mistyczno-spekulatywną wizję tego, czym jest życie, jakie są jego filozoficzne „zasady” czy też „principia”, w jaki sposób w życiu przenikają się pierwiastki dobra i zła itd. Najważniejszy w tym dziele jest opis samego procesu „wyłaniania się” sprzecznych ze sobą zasad, a następnie znoszenie konfliktu między nimi. Rozważaniami tymi Böhme utorował drogę rozwoju nowożytnej dialektyki, w tym filozoficznemu systemowi Hegla. Dzieło przełożył znawca myśli Böhmego i uznany tłumacz filozofii Hegla, Światosław Florian Nowicki, który napisał także obszerną przedmowę. Jakub Böhme (1575 – 1624), niemiecki mistyk, gnostyk i filozof, jeden z pierwszych nowożytnych filozofów religii. Większość swojego życia spędził w Görlitz (dziś Zgorzelec), pracując jako szewc. Samodzielnie studiując pisma religijne, kabalistyczne i filozoficzne, wypracował oryginalną wizję wzajemnego związku Boga, świata i człowieka. Jego pisma, będące często opisami mistycznych wizji, jakie miewał od roku 1610, stanowią do dziś inspirację dla filozofów i badaczy religii.