Proponowany tu zbiór tekstów jest przede wszystkim próbą stworzenia takiej krytycznej teorii kultury, w której dochodzi do połączenia feministycznej krytyki społecznej i estetyki z marksizmem, poststrukturalizmem i teorią krytyczną […]. Niniejsza publikacja stanowi zapis działania na przecięciu przynajmniej kilku dyscyplin i może być czytana jako dowód czy potwierdzenie współwystępowania kilku równoległych form organizowania jednego, społecznego pola. Zebrane tu interwencje były niemal zawsze dokonywane z zewnątrz — nie jestem historyczką sztuki, zajmuję się przede wszystkim teorią kultury i filozofią. Momentami pisałam również z pozycji zaangażowania czy wręcz aktywizmu. Przywykliśmy do starannego rozgraniczania teoretyzowania i praktyki, teksty o sztuce są też zazwyczaj pisane z pozycji statecznego desintéressement, przy wygaszonym afekcie i w neutralnym tonie. Tymczasem tu dochodzi czasem do głosu moje zaangażowanie w debaty wokół kultury, sztuki i polityki. Pozostaje jeszcze kwestia pozwalająca przedstawić ogólny koncept niniejszej książki: mianowicie stanowi ona zbiór tekstów, które będąc analizą prac i działań artystek i artystów, stają się zarazem próbą refleksji nad kulturą, polityką i społeczeństwem po 1989 roku, ze szczególnym uwzględnieniem kontekstu polskiego, choć nie tylko.