Wiosna 2001 roku, środkowy Vermont. Pewnego dnia spotykają się dwie kobiety. Siedemdziesięcioośmioletnia malarka Hope Chafetz, która podczas swego burzliwego życia nosiła również nazwisko Ouderkirk, McCoy i Holloway, udziela wywiadu Kathryn - młodej dziennikarce z Nowego Jorku. Hope, przedstawiając zwrotne wydarzenia własnej kariery, podsumowuje triumfalne, czasem wzruszające, a czasem żałosne dzieje powojennej amerykańskiej sztuki, w której istotną rolę odegrali dwaj jej mężowie: Zack McCoy i Guy Holloway. Zadzierzgająca się w czasie wywiadu więź między tymi dwiema kobietami każe im nakładać i zrzucać kolejne maski: matki i córki, pacjentki i terapeutki, ofiary i drapieżcy, idole i wyznawczyni.