Jednym z najatrakcyjniejszych, bo poruszających nie tylko historyków literatury, ale też zbiorową wyobraźnię Polaków, zagadnień dotyczących literatury i kultury romantycznej jest wzajemny stosunek między dwoma najwybitniejszymi jej przedstawicielami: Słowackim i Mickiewiczem. Wydana w 1925 roku książka Manfreda Kridla utrwaliła sposób ujmowania tego fascynującego związku w kategoriach „antagonizmu wieszczów“. Metafora ta, eksponująca polemiczny, oparty na rywalizacji model relacji między poetami, wydaje się nieadekwatna do opisania skomplikowanej sieci zależności łączących obu twórców. Książka jest próbą przeanalizowania relacji pomiędzy Słowackim i Mickiewiczem przez pryzmat teorii lęku przed wpływem Harolda Blooma, czyli koncepcji zakładającej uświadomienie sobie przez poetę młodszego własnej kondycji zapóźnienia i dążenie do jej przepracowania za pomocą licznych rewizyjnych chwytów.