Jedna z najważniejszych i najżywiej dyskutowanych książek poświęconych architekturze. Studium przypadku i ognista polemika z modernizmem. Dogłębna analiza poszczególnych elementów zabudowy pasa przydrożnego Las Vegas (m.in. parkingów, billboardów, szyldów) stanowi punkt wyjścia do rozważań nad niesłusznie zdaniem autorów zapomnianą symboliką formy architektonicznej. Doceniając wartość „architektury zwyczajnej i brzydkiej”, odpowiadającej na proste ludzkie potrzeby, Venturi, Scott Brown i Izenour dokonują żarliwej dekonstrukcji myśli modernistycznej, przywoływanej tu przede wszystkim w postaci książki W stronę architektury Le Corbusiera. Tropiąc sprzeczności i pułapki późnego modernizmu, autorzy opowiadają się za nową architektoniczną wrażliwością, nieskażoną protekcjonalizmem, otwartą na popularne gusta. „Niewiele jest książek o architekturze, które nie roszcząc sobie praw do wkraczania na pole dziedzin pokrewnych, spotkałyby się z podobnym odzewem i w podob¬nym stopniu je uzupełniały. Trudno czytać dziś Baudrillarda, Eco, de Saussure’a i Virillio, Derridę, Deleuze’a, McLuhana i Foucaulta, mówić o nie-miejscach (Augé), społeczeństwie spektaklu (Debord), makdonal¬dyzacji przestrzeni (Ritzer), wolności i kontroli (Bauman) czy nowym fla¬neryzmie i przemyśle czasu wolnego bez choćby jednego cytatu z Uczyć się od Las Vegas. Tym bardziej że spomiędzy stron wyłania się portret frenetycznego pierwowzoru jednej z najbardziej fascynujących meta¬for współczesności – tematycznego parku rozrywki”. [fragment posłowia]