Jednocześnie subtelna i pełna pasji opowieść o trudnej poezji, która powstaje z przełamywania schematów myślenia i języka oraz wbrew panującym modom. Gutorow spogląda na nowo nie tylko na twórczość Karpowicza, Wirpszy, Różewicza i Sosnowskiego, ale zestawiając tych autorów obok siebie uzupełnia też polski parnas.