Stereotyp głosi, że Virginia Woolf była pisarką genialną, ale słabą psychicznie, neurasteniczną, wykazującą skłonności lesbijskie, zamkniętą w sobie, cierpiącą na chorobę dwubiegunową. Tymczasem Viviane Forrester, która poświęciła pisarce dużą część swojej pracy twórczej, analizuje listy i pamiętniki Virginii oraz jej męża Leonarda i proponuje całkiem nowe spojrzenie na jej biografię. Ukazuje ją jako osobę niezwykle silną, choć skrzywdzoną przez męża i syna, którzy stworzyli zasadnicze zręby legendy o jej wątłości psychicznej oraz oziębłości seksualnej. Książka rozprawia się z licznymi stereotypami dotyczącymi autorki „Pani Dalloway” oraz jej relacji z najbliższymi. Jest nową interpretacją, rozliczeniem z oficjalną, stworzoną przez rodzinę biografią. Książka została nagrodzona w 2009 roku prestiżową nagrodą Prix Goncourt de la Biographie, przyznawaną najlepszym powieściom biograficznym przez Towarzystwo Literackie im. Edmonda de Goncourta.