Adam Kuchta tomikiem W śnie jesieni zaplątani zaznacza swój literacki debiut. Przeczytałam i zachwyciłam się ciepłem, jakim emanuje jego poezja poświęcona żonie i dzieciom - których troje dał Bóg jednego dnia… Początkiem była pewna jesień… i może te „Listy"? (…) patrzę na te kartki jak w twoją twarz i w uczucia skali urastam do nicości już wszystkie anioły wyszły na korytarz bo za wiele w tych słowach ujrzały nagości Wolałbym jednak pisać jak dawniej do świtu gdy w komodzie obok listów były płatki kwiatów były oczy włosy uśmiech poziomki i pełno błękitu tyle błękitu że sercem objąć go nie byłem gotów” Poezja Adama Kuchty przepełniona jest miłością, szacunkiem dla kobiety, którą wybrał, radością istnienia małżeńskiego związku, posiadania rodziny i tą wkradającą się nutką niepokoju, który i nas, czytelników czasem ogarnia… (…) soczyste owoce wspomnień wciąż smakują mojej duszy wypełniając dostojnie proste chwile życia (…) (…) a więc jesteśmy – tylko i aż jesteśmy w ciszy tej nocy jak dwa drobne liście pełni trwogi że kiedyś upadną (… ) Bezgraniczne uczucia owocują w każdej porze roku. Wiersze pachnące sadem, malinami, sianokosami, wiatrem i szczególnie latem w wierszu: „Lato małych stóp” napisanym dla dzieci, bo: (…) tak ciepłe są nadzieje w pachnących włosach dzieci ponad śladami ich stóp (…) O snach dzieci właśnie dowiedziałam się z pięknego wiersza: „O czym śnią nasze dzieci” a w „Twoich dłoniach” zamieścił słowa jak kwiaty, zbierane kamyki i ołowiane żołnierzyki… wszystkie skarby dzieciństwa, które może mężczyzna ofiarować ukochanej kobiecie: – teraz są w twoich dłoniach gdy pozbawisz je siły polegną w ostatniej bitwie a wraz z nimi i ja Dzięki chwiejności burzy i kroplom ulewy, która obmywa i pozwala stać się sobą – pisze Adam Kuchta w wierszu „W deszczu” – może nadejść oczyszczenie… Czytając wiersze Adama Kuchty uwierzycie w miłość… Jest w nich prawda, szacunek i uwielbienie rodzinnego życia.