Walki w Warszawie latem 1944 roku, w sensie strategicznym, były jednym z epizodów działań w centralnej części Frontu Wschodniego II wojny światowej. Mimo ograniczonego znaczenia militarnego, Powstanie Warszawskie miało ogromny wpływ na decyzje o charakterze politycznym, a te z kolei przekładały się na działania wojsk na szczeblu strategiczny i operacyjnym. Już w pierwszych dniach sierpnia nastąpiło wyhamowanie zaczepnych kroków Armii Czerwonej. 4 sierpnia sowiecki 125 Korpus Strzelecki z 47 Armii dotarł do Radości, nawiązując styczność z 16 Korpusem Pancernym z 2 Arii Pancernej. Dzięki temu, mimo osłabienia sił 9 Armii, z której odeszły dwie dywizje pancerne, pojawiła się możliwość kontynuacji natarcia.